6
1 Kinderen, wees gehoorzaam aan je ouders uit ontzag voor de Heer, want zo
hoort het. 2 ‘Toon eerbied voor uw vader en moeder,’ dat is het eerste gebod waaraan
een belofte verbonden is: 3 ‘Dan zal het u goed gaan en zult u lang leven op aarde.’ 4 Vaders, maak uw kinderen niet
verbitterd, maar vorm en vermaan hen bij het opvoeden zoals de Heer dat wil.
|
Wie hier 2 jaar geleden ook al was toen we begonnen in de
herfst van 1989 heeft een serie preken mee kunnen maken over de tien geboden.
Waarom ik dat deed? Misschien voelde ik dat New York het direct nodig had om
over de tien geboden te preken. Eén van de eerste geboden was het vijfde gebod.
Ik herinner me de preek zelf niet zo goed en ik weet niet eens of de preek zo
goed was, maar ik weet vooral nog wat voor indruk het gebod op de bezoekers
maakte. Ik begreep later waarom dat zo was: er is nog nooit een tijd in onze
geschiedenis geweest dat er zoveel aandacht was voor je familiegeschiedenis en
je relatie met je ouders, hoe je je voelt ten opzichte van je ouders, hoe ze je
behandeld hebben, wat dat voor jou betekend heeft, enzovoort.
Ik weet zeker dat als we over tien jaar terug kijken op deze
periode dat we zullen zeggen dat er te veel aandacht voor was. Het punt is
namelijk dat je er helemaal dol van kunt worden om je te blijven focussen op de
relatie met je ouders en dat je denkt: dat ik me nu zo naar voel ligt helemaal
aan de slechte relatie met mijn ouders. Wellicht zullen we het over tien jaar
dus als overdreven zien, maar het is wel een Bijbels inzicht om veel aandacht
te richten op de relatie met je ouders.
Eer geven aan je ouders is nauw verwant aan God eren. Het is de relatie
met je ouders die direct na de relatie met God de grootste invloed heeft op hoe
je opgegroeid bent en hoe je geworden bent wie je nu bent. Ouders leggen het eerste fundament. Als je leert hoe de Bijbel hierover spreekt, dan
kan het weliswaar zo lijken alsof er vandaag de dag dus te veel aandacht voor de
relatie met de ouders is, maar het is wel een accent dat noodzakelijk is en heel
helpend.
Wat in deze preek centraal staat is dat we zullen kijken wat
de Bijbel leert over wat kinderen moeten geven aan ouders en ouders moeten
geven aan kinderen. Wat de Bijbel zegt over wat kinderen aan ouders moeten
geven is: EER. Als je er nauwgezet naar kijkt zul je zien dat hoe het hier
beschreven staat dat het gaat om een toepassing van een algemeen principe. Het
woord dat Paulus gebruikt voor ‘kinderen’ betekent ‘niet-volwassenen’. Wij zijn
natuurlijk allemaal kind, maar hier wordt dus specifiek op jonge kinderen
gedoeld. En hij zegt: “Gehoorzaam je ouders”. En de reden dat hij dat zegt is
dat een van de tien geboden luidt ‘Eer je vader en moeder’. En dat is vreemd want daar komt ‘Gehoorzamen’
dus niet in voor. Paulus past dus het algemene gebod (‘eer’) toe in deze
specifieke situatie en zegt: kinderen moeten hun ouders gehoorzamen omdat alle
kinderen hun ouders moeten eren. Let dus op dat verschil tussen het principe
(eren) en de toepassing voor jonge kinderen (gehoorzamen). Het tweede waar we aandacht aan zullen geven
is dat Paulus zich richt tot vaders. Ik zal het er later nog over hebben waarom
hij zegt ‘vaders’ in plaats van ‘vaders en moeders’. Hij zegt: “maak uw
kinderen niet verbitterd, maar..” (en het woordje maar laat zien dat het om een
tegenstelling gaat, dus dat betekent dat als je het volgende niet zult doen, je
daarmee veroorzaakt dat je kinderen verbitterd raken) “…maar voed ze op met
twee middelen: vorming en vermaning”. Als je ze niet opvoedt (en dat is juist
precies waar het ouderschap voor is) dan zul je je kinderen tot verbittering en
boosheid brengen. Dus wat moeten ouders doen: opvoeden. En wat moeten kinderen doen: eren.
Ik wil beginnen in de preek met wat dit van kinderen vraagt.
Waarom? Slechts sommigen hier zijn ouders, maar allemaal zijn we kind.
Ik ga het achtereenvolgens hebben over:
1.
Wat vraagt dit gebod?
2.
Waarom vraagt dit gebod het?
3. Hoe
we het gebod kunnen gehoorzamen.
1. Wat vraagt dit
gebod?
Wat precies legt dit gebod ons op? Wat ik heel duidelijk wil
zeggen is wat het gebod ons in ieder
geval niet oplegt. Het zegt niet “Hou
van je ouders” of “Vertrouw je ouders” . Het zegt niet “Bewonder en geniet van
je ouders”. Het zegt zelfs niet “Gehoorzaam je ouders”. Waarom niet?
Ten eerste omdat de 10 geboden 10 principes zijn waar je je hele leven op moet bouwen. Ze zijn absoluut waar! Altijd en voor iedereen.
Een hele samenleving wordt geacht op deze geboden gebaseerd te functioneren!
Het zou onmogelijk zijn in sommige situaties als er stond ‘Hou van je ouders’.
Waarom? Omdat sommige ouders slecht zijn. Het zou dom en fout zijn om affectie
te voelen voor een slecht mens. Het zou
ook raar zijn als het betekende ‘vertrouw je ouders’, omdat sommige ouders
instabiel zijn. En hen vertrouwen zou in sommige situaties dom en fout zijn.
Het zegt niet ‘bewonder je ouders’ omdat in sommige situaties dat alleen maar
mogelijk zou zijn als je de waarheid zou ontkennen… En het zegt ook niet
‘gehoorzaam je ouders’ omdat de Bijbel dat gebod niet neerzet als een absoluut
en oneindig gebod omdat je verhouding tot je ouders verandert. Dus daarom zegt
het gebod deze dingen niet. Omdat de relatie met je ouders zeer complex is.
Ten eerste is die relatie complex omdat bijvoorbeeld het
verschil in relatie tot de ouders tussen een baby van 1 maand en een man van 50
ongelofelijk groot is. En het klopt ook dat die relatie verandert, dat is ook
Bijbels. Er moet immers een tijd komen dat je “je vader en moeder verlaat en je
vrouw aanhangt”. De Bijbel laat dus zien dat het niet klopt om als volwassene
nog onder de autoriteit van je ouders te leven. Dus er is een moment dat je je
ouders nog gehoorzaamt en een moment waarop dat niet meer geldt. Maar voor het
‘eren’ geldt dat niet: wie je ook bent, wat er ook speelt, elk kind moet onder
alle omstandigheden zijn ouders eren.
Wat betekent het nu om te ‘eren’? Eren is een morele keuze.
Het heeft niets met je gevoel te maken. Iemand schrijft: “Eren is de niet-sentimentele
morele kern voor je relatie met je ouders”. Dat wil zeggen: al het andere kan
veranderen, je relatie met je ouders verandert continu, maar er is één ding dat altijd gelijk blijft los
van al die wisselende gevoelens. De
morele keus om je ouders te eren. En dan gaat het niet om de juiste kaart
sturen op Moederdag of zo. Ook al houdt je moeder misschien van zulke dingen,
dat gaat niet over eren. Eren is een
beslissing om je ouders met waardigheid en beleefdheid te behandelen en het is
ook een beslissing om loyaal/trouw te zijn.
Veel kinderen leven onder moeilijke omstandigheden van ouders die hen
niet goed behandelen, manipuleren of zelfs misbruiken. Zij zeggen ‘als ik hen
eer dan kom ik onder hun controle en ik kan
gewoon niet meer naar ze luisteren, ik kan
ze niet langer mij laten beheersen’.
Dus denken ze ‘eren is onder iemand komen’. Dat is niet juist. Je kunt je
ouders niet gehoorzamen, niet naar ze luisteren en ze tóch eren door ze in hun
waarde te laten, respect te blijven tonen. Helaas draaien nogal wat kinderen het
om: ze doen nog even wat hun ouders willen, maar ze eren hun ouders niet. Ze
denken ‘nu kan ik toch niet gestraft worden want ik doe toch wat ze zeggen’.
Maar ook die kinderen missen de kern: het eren
is het meest belangrijke. Gehoorzaamheid
hoort juist een gevolg van het eren te zijn en bij hen is het eren uit beeld
verdwenen.
Dit verschil is dus heel belangrijk om te beseffen. Want
realiseer je eens wat er gebeurt als je tot geloof komt en je ouders denken dat
je gek geworden bent? Of als je er langzamerhand achter komt hoe pathologisch /
ziekelijk je ouders eigenlijk zijn geweest toen ze allerlei ideeën aan je
opdrongen. Wat doe je dan? Je negeert ze compleet, je discussieert continu met
ze of je kleineert ze. Of het omgekeerde: je blijft compleet onder de duim van
ze en blijft helemaal aan ze gebonden. En de bijbel zegt: je moet beiden niet
doen. Je moet respectvol zijn, je moet ze in hun waarde laten en loyaal
blijven. Als je je dit niet realiseert zal de relatie met je ouders voortdurend
explosief blijven. En breder gezien: als respect voor ouders afwezig is
bedreigt dat de hele samenleving want het is respect voor de ouders dat aan de
basis ligt van alle respect voor andere autoriteiten. Dus wat eist dit gebod van alle kinderen van alle leeftijden en in
alle situaties: Eer je ouders.
2. Waarom vraagt dit
gebod het?
Waarom vraagt God dit van de mens? Dat is intrigerend. Het
antwoord staat in onze tekst. Veel mensen zeggen dat het is door de bloedband. Ouders zeggen:
omdat jij van mijn eigen vlees en bloed bent. En dat klinkt wel Bijbels en het
bepaalt in heel veel culturen de manier van omgaan, maar het klopt niet. Want
wil dat dan eigenlijk zeggen dat het van je eigen vlees en bloed is? Wat geeft
je dat voor recht?
In de Bijbel staat juist adoptie centraal! Er is geen enkele
religie die adoptie centraal plaatst in de relaties. Veel mensen hechten enorme
waarde aan het vinden van hun ouders, het maken van stambomen enzovoort. De
Bijbel zegt echter dat het feit dat jij bent voortgekomen uit iemands vlees en
bloed niet je belangrijkste binding is. Iemand eren is een morele keuze en komt
niet voort uit de vlees-en-bloed-band. Je ouders zijn diegenen die je hebben
opgevoed, degenen die jou onderwijzen en groot brengen. In de bijbel is een adoptieband tussen vader
en kind net zo belangrijk als een bloedband. Wij zelf zijn immers geadopteerd!
Vergelijk dat maar eens met hoe de Vader ons tot zijn kinderen aanneemt
gelijkwaardig aan zijn Zoon. Hij trekt Jezus niet voor en wij zijn als kind
geaccepteerd in Hem.
Sommige mensen zeggen dus dat het ‘eren’ moet omdat het je
eigen vlees en bloed is. Anderen zeggen weer dat het is ‘omdat ouders wijzer
zijn dan kinderen’. Maar we weten dat dat laatste lang niet altijd geldt. Ook
al is het uitzonderlijk, er zijn kinderen die al op hun zesde slimmer zijn dan
hun ouders.
Dus: het gaat niet om de bloedband en het gaat ook niet om
de pragmatische reden, maar om iets veel diepers: For this is right. Dit is de
waarheid: er is een morele ordening in het universum.
Het traditionele gezin was een autoritair gezin. In veel
culturen had een vader zelfs het recht om zijn kinderen te doden... Dat is
natuurlijk heel on-Bijbels, maar waar het om gaat: er is iets drastisch
veranderd in de verhoudingen in families sinds de industriële revolutie. Vaders
verlieten gezinnen om in fabrieken aan het werk te gaan en de opvoeding werd
aan moeders overgelaten. Vóór de industriële revolutie waren de ouders beiden
economisch productief. Ze werkten samen als agrariërs, in allerlei ambachten
etc. De vader en moeder brachten samen
de kinderen groot. Toen vaders de gezinnen verlieten was er opeens een
on-bijbelse splitsing in taken: vaders gingen elders werken, moeders brachten
de kinderen groot. In onze ogen moest Paulus als het ging over het grootbrengen
van kinderen dus niet de vaders maar de moeders aanspreken. Zo is het toch in
onze samenleving? Maar zo ziet God het niet: vaders en moeders hebben een
gelijke verantwoordelijkheid in het grootbrengen van ouders. Zo ingrijpend is dus wat er gebeurde bij de
industriële revolutie. Vaders werden totaal vervreemd van het opvoeden en
grootbrengen van kinderen. De trieste resultaten zijn dat vaders dus
vervreemden van gezinsleven, moeders en ook kinderen die verbitterd
raakten. Het moderne beeld van een gezin
is vrij simpel. Dat is onderzocht door de Carnegy Foundation in de jaren ‘70 en
‘80 toen die een zeer groot onderzoek onder gezinnen deden. Zij concludeerden
dat het traditionele beeld van ouders als onderwijzers moet worden afgewezen.
De wereld is simpelweg te complex… Zij stellen dat ouders in plaats daarvan
meer een soort uitvoerders zijn van een heel grote organisatie en dat ze geen
autoritaire positie mogen innemen maar vooral voor emotionele ondersteuning
moeten zorgen. Ze behoren hun kinderen naar allerlei plaatsen te brengen waar
ze gevormd worden door mensen die ‘weten’ wat kinderen behoren te weten en te
doen, zoals scholen, trainingscentra,
cursussen, ontwikkelingscentra, opvoedkampen etc. Hoe dan ook: ouders werden
geacht niet waarden of iets
dergelijks aan hun kinderen over te brengen.
De bijbel wijst deze beide vormen van gezin zijn af (dus het
‘vlees- en-bloed, dus je moet naar me luisteren’ en het ‘vooral emotioneel
ondersteunen, verder vrij laten’). In het Bijbelgedeelte dat we lazen staat
waarom ouders moeten worden geëerd en wat hun taak is. De essentie van het
ouderschap is leraar zijn. Het
christelijke model is dat ouders genoeg autoriteit horen te hebben om kinderen
te leren wat goed en fout is, wat waardevol is om te doen in het leven en wat
niet. En het doel hiervan is: de kinderen groot brengen. Om ze onder hun autoriteit uit te laten
groeien.
De enige autoriteit die de bijbel erkent is een dienende autoriteit. Hoezo dienend? Een autoriteit die zichzelf
overbodig maakt. Die niet bedoeld is om kinderen afhankelijk te houden. Dat
geldt ook voor mij als dominee: jullie nemen mij serieus zolang ik jullie wat
kan bijbrengen en jullie kan leren wat ik weet. In zekere zin maak ik jullie
daarmee steeds minder afhankelijk van mij als het goed is. Dat is dus de enige
vorm van autoriteit die God erkent.
Het complete doel van ouders is dus om kinderen groot te
brengen niet om ze afhankelijk van zich te houden. Het doel is juist om het
kind te laten opgroeien tot het je verlaten kan. Het doel van autoriteit in een
gezin is dat de ouders onderwijzers kunnen zijn. Om kinderen groot te brengen
door middel van oefening en onderricht.
En nu komt iets belangrijks: een ouder die iets slechts bijbrengt is minder
erg dan een ouder die helemaal niets
bijbrengt. Een ouder die een kind slecht onderricht geeft en de verkeerde
dingen heeft onderwezen over wat goed en fout is, zo’n ouder heeft zijn taak (zijn ambt) niet naast zich
neergelegd. Als een kind aanvoelt (dit is wat God bedoelt heeft in het gezin,
dat een kind zulke ervaringen kan opdoen) dat de ouders écht geloven wat ze hem
leren (hoe verkeerd misschien ook), dan leert het kind de ouders te vertrouwen en begint het op te groeien
en volwassen te worden. Dan kan het weliswaar zo ver komen dat het kind later
die verkeerde dingen naast zich neerlegt. Het heeft wél leren vertrouwen.
Het echte probleem zijn de ouders die niets onderwijzen, die
hun taak naast zich neerleggen, die hun kinderen vernielen. Émile Durkheim
(socioloog) heeft in de jaren 50 onderzoek gedaan naar zelfmoord onder tieners.
Hij stelt dat kinderen die zichzelf doden anomie (wetteloosheid) ervaren. Ze
hebben geen idee meer van goed en kwaad. Het is beter om een kind een slechte
set instructies te geven dan géén. Als ouders ze géén onderricht geven dan
hebben die ouders afstand gedaan van hun taak. En dit is de reden waarom
kinderen hun ouders moeten eren: om hun ouders de ruimte te geven om deze
belangrijke taak te doen. Als ouders hun
kinderen niet groot brengen dan veroorzaakt
dat woede en verbolgenheid bij die kinderen.
Welnu, ik weet dat er mensen zijn hier in deze zaal die dit
meemaken of mee hebben gemaakt. Als je ouders je niet helpen met opgroeien
ervaar je boosheid. Je wordt terneergeslagen, bitter, gebroken.
Hoe kan het dat ouders er in falen om hun kinderen groot te
brengen? Let op deze twee woorden waar het al over ging: oefening en onderricht
(vorming). [noot vertaling: in de Bijbeltekst gaat het over ‘vorm’ en
‘vermaan’. In de preek worden ze omgekeerd gebruikt: discipline and ‘instruction of the
Lord’]. Oefening gaat vooral over discipline en gedrag bijbrengen. Maar onderrichten
(vormen) is een heel andere taak. Het
betekent eigenlijk ‘counseling’ – begeleiden – advies geven.
Als je wilt weten hoe je je kind moet verbitteren, dan moet
je het op deze manier doen: leg alle nadruk op discipline zonder onderricht
(advies/begeleiding). Of doe het
omgekeerd: leg alle nadruk juist op begeleiding en vergeet de discipline. Dat
betekent dat je altijd maar blijft praten, praten praten. Je blijft aldoor maar
met ze redeneren. “Voelde je je daar nu goed bij om die piano in elkaar te
trappen?”… J.
Je kunt dus té veel en juist té weinig discipline bijbrengen. Of in andere
woorden: je doet wel iets met je kinderen, maar je brengt ze niet groot. Er
zijn helaas meer dan genoeg ouders die hun kinderen groot brengen om ze
afhankelijk te laten blijven. Als je dat doet dan ben je ongehoorzaam aan wat
God van je vraagt als ouders om te doen. En er zijn helaas ook meer dan genoeg
ouders die hun kinderen helemaal niet groot brengen maar ze er domweg maar op
uit laten gaan. Sommigen van jullie weten wat dat betekent. Jullie ouders waren
te druk met elkaar, hadden te vaak ruzie om zich met jouw opvoeding bezig te
houden. Ze hadden zoveel persoonlijke
problemen dat ze geen tijd hadden om met hun kind te praten en verhalen te
vertellen: ‘dit is wat ik denk wat goed en fout is, dit is wat ik als waardevol
zie om te doen in het leven en ik wil jou dat graag ook laten ontdekken’. Als
je ouders te lui waren of te ongedisciplineerd of te veel in problemen zaten of
te veel verward, dan ben je niet groot gebracht. Dan ben je al vanaf het begin
op jezelf geweest! Als je vanaf het begin op jezelf bent geweest óf je bent
juist te afhankelijk gehouden vanaf het begin (dus als er oefening was maar
geen onderricht of juist onderricht en geen oefening) dan is er verbittering
gezaaid in het kind…
3. Hoe we het gebod
kunnen gehoorzamen.
Als eren zo
belangrijk is. Hoe geef je je ouders dan eer? Je vraagt je misschien af waarom
ik hier mee wil eindigen. Want er is een vers over ouders en een vers over
kinderen en nu is er al zoveel tijd besteed aan ouders die hun kinderen juist
te veel of te weinig discipline bij brengen en hen kunnen verbitteren. Maar
omdat veel van de luisteraars geen ouders zijn wil ik afronden met het eren van
je ouders als kind omdat we allemaal kinderen zijn. Hoe doe je dat nu precies:
je ouders eren?
Hier is een aantal belangrijke regels:
1.
Je eert je ouders door de cultureel bepaalde manier te vinden om ze beleefdheid te tonen. Er
zijn allerlei manieren: aandacht voor hun verjaardag, manier van aanspreken
etc. Wat het precies is ligt erg aan jullie cultuur en jullie hebben heel veel
verschillende culturele achtergronden.
Er is een verhaal van koning
Darius die wilde weten wat de beste manier was om overleden ouders te eren. Dus
vroeg hij de Grieken (waarvan hij wist dat die hun doden cremeerden): wat voor
beloning zouden jullie willen hebben om in plaats daarvan jullie overledenen op
te eten? Ze antwoorden : ‘al zou u alle geld van de wereld geven dan zouden we
dat niet doen want wij eren onze ouders door ze te cremeren’. Toen vroeg hij
aan een ander volk die als blijk van eer hun overledenen opaten: wat voor
beloning zouden jullie willen hebben om in plaats daarvan je overledenen te
cremeren? En ze antwoorden ‘al zou u alle geld van de wereld geven dan zouden
we dat niet doen want wij eren onze ouders door ze op te eten’. Moraal: het eren verschilt nogal van cultuur
tot cultuur.
Wat ik er vooral over wil zeggen: jij moet
zien uit te zoeken waarmee je je ouders eert. En misschien zeg je dan ‘de enige
manier waarop mijn ouders geëerd kunnen worden is door het altijd met ze eens
te zijn’. Maar denk eens door: in plaats van inderdaad altijd maar instemmend
te zitten knikken (wat niet kan) kun je ook besluiten om niet overal over met
ze in discussie te gaan. Zo eer je ze en toon je respect.
2.
Een andere manier is om te respecteren dat zij er behoefte aan hebben om zichzelf in jou te zien. Dat is eigenlijk alleen te begrijpen als je
zelf ouder bent. Zelf heb ik dat ervaren toen mijn zoon een eervolle vermelding
kreeg met slechts 3 anderen. We gingen naar zijn school en toen hij naar voren
mocht komen voelde ik mij ook geëerd! Ik was verbaasd dat ik me dus in mijn zoon geëerd voelde. Maar zo
werkt het dus wel in het mysterie van een familie zoals God dat bedacht heeft:
als een kind respect verdient voelt dat ook heel goed voor de ouders, maar
eveneens: als het kind zich als een dwaas gedraagt straalt dat ook af op de
ouders. Eigenlijk zegt mijn zoon dus ook tegen de wereld hoe ik ben. Als je die verbondenheid tussen je ouders en jou niet
ziet zie je niet hoe je ze ook op die manier kunt eren. Wees niet bang om
henzelf in jou te zien en dat ook te benoemen. Bijvoorbeeld ‘Pa, dat ik zo
zuinig kan leven heb ik van jou geleerd’. Misschien is je relatie met je ouders
wel zo dat ze flauwvallen als je ze zo iets verteld. Maar probeer het eens.
3.
De derde manier is door ze te vergeven. Dat is een
mysterie: in veel gevallen is hetgeen het allerbelangrijkste is om te doen: vrij
te worden van jouw behoefte om ze te behagen als je ze wilt eren (dus dat eren
voor jouw gevoel betekent ‘ouders behagen en blij maken’). Een vergelijking met
het huwelijk: Aan het einde van het verhaal over het huwelijk zegt Paulus dat
het huwelijk een mysterie is (Ef. 5.32).
Hij zegt dat vooral omdat het een afschaduwing is van de relatie tussen
Christus en zijn bruid de Kerk. Op dezelfde manier is er hier ook sprake van
een mysterie. En wel het volgende: de relatie tussen jou en je ouders is een
afbeelding van de relatie tussen God de Vader en jou. Zie het zo: ieder mens
was gemaakt voor familie-liefde: onvoorwaardelijke
liefde. Dat je er altijd bij mag blijven horen, wat je ook hebt gedaan. En helaas: in een zeer groot aantal gevallen lukt
het ouders niet om dat aan hun kinderen te geven. Kinderen krijgen bijvoorbeeld
te horen ‘je hebt ons teleurgesteld’ ‘je presteert ondermaats’, ‘je bent niet
het kind geworden die wij wilden’, ‘je bent met iemand getrouwd die wij niet
goedkeuren’, ‘je bent niet goed genoeg’, ‘je bent té gelovig’, ‘je bent niet
gelovig genoeg’. Wat er dan gebeurt is: je wilde heel graag familieliefde en je
hebt er als een gek naar gezocht en je ouders bleken niet in staat dat aan je
te geven en daardoor kun je niet geloven dat je het waard bent om van gehouden
te worden! Je krijgt steeds sterker de drang om jezelf te bewijzen naar je
ouders. En omdat ze nooit echt tevreden gesteld kunnen worden ben je boos op ze
en kun je ze niet vergeven.
Welnu, dit is het geheim: de enige manier om werkelijk je
ouders te eren is om vrij te zijn van jouw
behoefte om hen tevreden te willen
stellen. En de manier om hen niet langer tevreden te hoeven stellen (daarvan
niet meer afhankelijk te zijn) is om alles wat je altijd van hen had willen
krijgen bij God te gaan halen. Stop met hen telkens te verwijten dat zij niet
God zijn. De enige plek waar je echte vaderliefde kunt krijgen is bij God. Als
je vaderliefde wilt begrijpen lees de gelijkenis van de verloren zoon. Daar in
Lucas 15 heb je een zoon die rebelleert en boos is en die zijn erfenis opeist
en vertrekt om het geld uit te geven en een losbandig leven te gaan leiden. Dan
komt hij terug en wat zie je dan? Het eerste wat je ziet is dat de vader hem
hartelijk omhelst, zich op hem stort, van hem houdt. De vader geeft hem niet
eens de kans om uit te praten met zijn schuldbelijdenis als hij zegt: je
leeft!! Zie je: de liefde van de vader is onvoorwaardelijk. De liefde van onze hemelse Vader is totaal
onvoorwaardelijk. Het is niet gebaseerd op jouw perfectie, maar op Zijn
perfectie. Echte vader/moederliefde herken je er aan dat je merkt: ik hoef
niets te verdienen, niet mezelf te bewijzen. De dag dat je dat zult begrijpen
is de dag dat je relatie met je eigen ouders gaat veranderen. De dag dat je
stopt met hen op de plek van God te zetten in je leven. De dag dat je eindelijk
ontdekt wat het betekent om hen te eren en ze te vergeven. Als je kunt zeggen:
‘ik heb nu de echte vader ontdekt en ik hoef mezelf niet meer te bewijzen tegen
niemand! Ik heb toegang tot de echte Vader en nu heb ik vertrouwen en kan
bidden. Ik weet dat hij de leiding in mijn leven heeft en dus hoef ik nooit
bang te zijn wat me ook overkomt. ’
Geldt dat ook voor jou?
Als dat zo is kan het volgende helpen: Het begint met te
vertellen tegen je ouders: (in je hart
of in het echt) ‘jullie waren God in mijn leven. Zo is het begonnen en jullie
hebben me iets laten zien over de verhoudingen in de wereld, maar het probleem
is dat jullie nog steeds God zijn. Maar niet langer. Ik ben er klaar mee jullie
toorn in mijn leven te voelen en te denken dat ik in de handen van een
boosaardige god ben gevallen. Ik ga naar de echte Vader en ik zal zijn echte
liefde ervaren en dan zal ik vrij zijn om jullie te eren.’
Dat is de reden waarom velen van jullie je ouders niet echt
kunnen eren omdat je er zo gek van wordt om jezelf telkens naar hen te moeten
bewijzen. Pas als je vrij bent van hun oordeel zul je klaar zijn om hen te
eren!
Heb jij dat al bereikt? Heb jij de liefde van de Vader al
ervaren op die manier? Eer dan je ouders, want dat is goed. En hoe kun je ze
eren? Door de onvoorwaardelijke familieliefde van God te ervaren.
Enkelen van jullie hebben die zeldzame ouders gehad waar ze
echte onvoorwaardelijke liefde hebben ervaren, een leven zonder littekens
hebben gehad. Maar ook voor hen geldt: je kunt niet altijd van hun warmte
blijven genieten. Toen Jonathan Edwards
stierf waren zijn vrouw en de meeste kinderen er niet bij. Slechts 1 dochter
tegen wie hij zei: ‘vertel tegen mijn vrouw, je moeder dat onze liefde een
spirituele liefde was die voor altijd blijft bestaan. Vertel tegen je andere
broers en zussen dat het tijd is om zich tot een vader te richten die niet
sterft’. Ik denk dat hij een groots en zeer goede vader was. Zijn kinderen
waren sterk en zijn kleinkinderen eveneens. En zelfs hij moest aan het eind zeggen: ‘komt tot inkeer. Ik ben niet de
echte vader die je nodig hebt. Ik ben alleen maar een kanaal voor de liefde die
van de hemelse Vader komt. En nu het kanaal weg gaat moet je naar de bron toe
gaan.’
Of je nu slechte of goede ouders hebt, de opdracht is: zoek
naar de echte Vader voor echte liefde omdat je anders je ouders niet echt zult
kunnen eren. Je zult ze anders haten of verheerlijken. Je moet vrij worden van
je behoefte om ze tevreden te stellen zodat je ze echt kunt eren. Ga naar de
Vader! Jezus Christus geeft kracht om
zonen en dochters van God te worden. Degenen die vertrouwen en geloven in zijn
Naam geeft hij kracht om kinderen van God te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten